Zanim powstała parafia i kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu wierzący tej miejscowości chodzili na nabożeństwa do oddalonych kilka kilometrów Babic. Pierwsze msze święte w Zagórzu zaczęto odprawiać przy głównej drodze biegnącej przez wieś po roku 1956. Inicjatorem był ks. Julian Bolek. Po zawiązaniu specjalnego komitetu parafialnego rozpoczęto starania o zgodę na budowę kaplicy. I choć takowa została udzielona ówczesne władze komunistyczne robiły wszystko, aby zablokować rozwój kultu religijnego w Zagórzu. Po niemałych trudnościach powstała drewniana świątynia o wymiarach 15 na 10 metrów. Niestety nadszedł pamiętny rok 1963. Władza przy pomocy funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz członków tzw. Obywatelskiej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO) dokonała całkowitej rozbiórki kościółka. Świadkowie opisują tamte działania jako świadomą dewastację. I znów ludzie musieli wrócić pod starą kapliczkę i modlić się stojąc pod gołym niebem na ulicy.

Nowy etap powstawania ośrodka duszpasterskiego w Zagórzu wiąże się z osobą ks. Adolfa Chojnackiego. Był to rok 1973. Mimo dalszych szykan ze strony urzędników i donosicieli ów odważny kapłan starał się wytrwale zarówno o ożywienie życia religijnego wioski, jak i sprawy związane z lokalizacją plebanii i ewentualnie przyszłego kościoła. Urzędnicze procedury zdawały się być nie do pokonania. Dzięki determinacji ludzi i ich duszpasterza, o której stało się głośno nawet w Stanach Zjednoczonych, wreszcie władze się ugięły i 24 lipca 1977 roku „łaskawie” wydały pozwolenie na budowę świątyni. Kamień węgielny pod nowy dom Boży został poświęcony przez papieża Jana Pawła II 10 czerwca 1979 roku w Krakowie. Prace budowlane były prowadzone systemem gospodarczym. Prawie wszystko trzeba było w tamtych czasach wykonywać ręcznie. Tym niemniej zaangażowanie i ofiarność parafian była wyjątkowa. Wielkim dobroczyńcą okazała się być m.in. rodzina Mieczysława Celarka, który wyemigrował z Zagórza do Ameryki.

Dalsze dzieło budowy kościoła kontynuował od 1981 roku ks. Bolesław Wawak. 3 kwietnia 1982 rok to data oficjalnego erygowania parafii, której dokonał ówczesny biskup krakowski kard. Franciszek Macharski. W grudniu tegoż samego roku została poświęcona dolna kaplica. A za rok pobłogosławiony cmentarz. 25 maja 1983 roku miało miejsce wmurowanie kamienia węgielnego. Trzy kościelne dzwony pierwszy raz zabrzmiały w parafii w roku 1987. Oddanie świątyni do kultu Bożego miało miejsce 14 sierpnia 1988 roku.

Następnym proboszczem Zagórza został w 1989 roku ks. Franciszek Niewiedział. Był nim do roku 2004. Za jego czasów wzniesiona została obok kościoła wyjątkowo wysoka żelbetonowa dzwonnica. Po nim posługę w parafii przejął ks. Józef Mrowiec. Wraz z powołaną Radą Parafialną i wszystkimi, którym leżało na sercu wspólne dobro stanął przed bardzo trudnym zadaniem wielu remontów i zakończeniem rozpoczętych wcześniej prac. Po pięciu latach duszpasterskie zadanie proboszczowania w Zagórzu zostało powierzone ks. Ryszardowi Świdrowi, który w swej kapłańskiej gorliwości starał się o wystrój głównego kościoła i kaplicy dolnej oraz ożywiał m.in. duszpasterstwo pielgrzymkowe.

Od roku 2016 posługę proboszcza w parafii zagórzańskiej pełni ks. Piotr Gąsior. Jego podstawową troską stało się – mimo bardzo wyraźnych skutków trwającej laicyzacji – zarówno pobudzenie parafian do religijnej gorliwości, jak i przeprowadzenie koniecznych działań gospodarczych umożliwiających planowanie upragnionej konsekracji świątyni. Jednocześnie gruntownej renowacji musiały zostać poddane zabudowania kościoła, plebanii, dzwonnicy i całego placu kościelnego. Wszystko z Bożą pomocą i przy wielkiej ofiarności wiernych.

———————————————————————————————————