Lectio: (Mk 6, 30-34)
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.
Meditatio: Apostołowie wracają do Jezusa i zdają relację ze swojej działalności. Dowiadujemy się, że oni również nauczali, co nie zostało im wprost nakazane. Jezus zauważył, że Jego uczniowie byli zmęczenia, więc ich posługa musiała być wyczerpującą. Pan postanowił, aby odpoczęli w Jego towarzystwie na pustkowiu. Posługa apostołów musiała być owocna, skoro tak dużo ludzi przychodziło do Jezusa. Uczniowie uczą się od Mistrza podporządkowywać swoje osobiste potrzeby służbie ludziom.
Oratio: Panie, dziękuję Ci za Twoje pełne zrozumienia troszczenie się o apostołów i każdego nas. Dziękuję, że widzisz nasze zmęczenie i poświęcenie i że pragniesz, abyśmy odpoczęli przy Tobie.
Contemplatio: Bycie w ciszy przy Jezusie ma być czasem wytchnienia dla naszego zabieganego świata. Warto zatrzymać się przy Panu.
ks. Dariusz