Lectio: (Mk 7, 1-8a. 14-15. 21-23)
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nieobmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?” Odpowiedział im: „Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”. Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: „Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.
Meditatio:
Faryzeusze byli częścią odnowy Izraela, która zmierzała do całkowitego oddzielenia od nieżydowskich naleciałości oraz nakazywała ściśle przestrzegać Prawa. Uczeni w Piśmie to z kolei zawodowi kopiści i znawcy Prawa. Pochodzenie ich z Jerozolimy dodawało im powago. Obie te grupy ludzi oskarżyły Jezusa o nie przestrzegania Tradycji żydowskiej. Zarzut dotyczył spożywania chleba bez uprzedniego rytualnego oczyszczenia. Pierwotnie to oczyszczenie dotyczyło samych kapłanów, lecz faryzeusze rozciągnęli je na wszystkich żydów. Obejmowało zarówno części ciała jak i przedmioty.
Jezus odwołując się do proroka Izajasza ukazuje błąd rozumowania faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Wykazuje powierzchowność tak rozumianej religijności. Ona nie dosięga serca człowieka, które jest znane tylko Bogu. To wnętrze jest zranione przez grzech, dlatego potrzebuje Zbawiciela.
Oratio:
Przychodzę do Ciebie Boże z moim sercem. Często wypełnione jest rzeczami, które próbuję rozeznać i oczyścić w Twojej obecności. Przemieniaj do serca, aby z niego rodziło się chrześcijańskie życie.
Contemplatio:
Pozwól, aby Słowo Boże przemieniało twoje serce. Niech spojrzenie Jezusa Eucharystycznego dotyka wnętrza.
ks. Dariusz