Lectio: (J 3,13-17)
Jezus powiedział do Nikodema: „Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił, Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.
Meditatio:
Jezus używa obrazu biblijnego, aby pokazać nam jak przyniesie nam uzdrowienie i wolność. To jest pierwsze z trzech miejsc w Ewangelii Janowej, gdzie Chrystus mówi o swojej męce na krzyżu. Za każdym razem używa przy tym czasownika „wywyższyć”. Ma on dwa znaczenia. Oznacza fizyczne podniesienie w dosłownym znaczeniu. Tak ciało Pana został podniesione ponad ziemię. Słowo to oznacza także wsławić, otoczyć chwałą. Jezus używa tego słowa w obu znaczeniach. Chrystus wyjaśnia tajemnicę krzyża odwołując się do historii węża z brązu wywyższonego przez Mojżesza na pustyni. Żydzi szemrali przeciw Bogu i zostali ukarani plagą jadowitych węży. Błagali Mojżesza o pomoc i Bóg polecił wykonać węża z brązu. Każdy kto na niego spojrzał odzyskiwał zdrowie i życie. Pan przechodzi następnie do sedna nauki o życiu wiecznym. Ojciec Niebieski pragnie zbawić każdego człowieka, dlatego dał nam swego Syna Jednorodzonego. W Jego krzyżu jest nasze zbawienie.
Oratio:
Dziękuję Ci Ojcze na Twoją miłość do mnie. Dziękuję za to, że posłałeś nam swego Syna, który z miłości do mnie umarł na krzyżu.
Contemplatio:
Spojrzyj z miłością na krzyż Pana.