Lectio: (Mk 13,24-32)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „W owe dni, po wielkim ucisku słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec”.
Meditatio:
Syn Człowieczy jest utożsamiany z Jezusem. On jest sędzią historii i zwycięzcą mocy zła. Przygotowuje nagrodę dla tych, którzy wytrwali w czasie prześladowań i nie dali się uwieść fałszywym prorokom. Uczniowie winni przylgnąć w całej pełni do słowa Jezusa, ponieważ ono nigdy nie przeminie w przeciwieństwie do tego świata.
Oratio:
Panie, Ty jesteś Panem historii. dodaj mi sił, abym doszedł do niebieskiej Ojczyzny pielgrzymując przez doczesność.
Contemplatio:
Panie chcę przylgnąć do Twojego Słowa, aby nie martwić się zbytnio przemijającym światem.
ks. Dariusz