Lectio: (Łk 15, 1-3.11-32)
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”.
Meditatio:
Ewangelia według św. Łukasza nazywana jest „Ewangelią miłosierdzia”. Obecny fragment będący częścią 15 rozdziału stanowi centrum tej księgi. Im większe oddalenie człowieka od Boga, tym większą Jego miłość. Po grzechu cała ludzkość czuje się niewolnikiem swego pana. Tak jest wówczas, gdy podnosi bunt lub okazuje posłuszeństwo bez miłości. Boże świętowanie będzie możliwe w pełni, gdy wszyscy domownicy wezmą w nim udział. Jest to możliwe dzięki owocom męki Jezusa Chrystusa. On otaczał się celnikami i grzesznikami i siadał do stołu razem z nimi. Oni wyczuwali w Nim, kogoś życzliwego sobie. Powróćmy do Boga. Autentyczny powrót wymaga oczyszczenia, zmiany i odnowy życia. Jest to możliwe dzięki łasce.
Oratio:
Panie Jezus Chryste. Dzieliłeś razem z nami ziemskie życie, aby nam towarzyszyć jak syn marnotrawny z dala od domu Ojca. Dzięki Tobie możemy tam wejść ubrani w szatę dziecięctwa Bożego. Dziękuję Ci za to.
Contemplatio:
Pan idzie z nami do domu Ojca niebieskiego. Daje nam świętych orędowników, jak św. Józef, któremu są poświęcone rekolekcje. Śmiertelnik jak my i grzesznik jak my.
ks. Dariusz