Parafia Rzymskokatolicka
pw. Wniebowzięcia NMP w Zagórzu

Lectio: (Łk 4, 1-13)
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem”. Odpowiedział mu Jezus: „Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”. Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje”. Lecz Jezus mu odrzekł: „Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Lecz Jezus mu odparł: „Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”. Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
Meditatio:
Św. Łukasz umieszcza scenę kuszenia bezpośrednio po genealogii Jezusa, która jest prowadzona do pierwszego człowieka Adama. Ewangelista mówi nam przez to, że „kuszenie” to normalny stan naszej ludzkiej natury. Diabeł jest tym, który dzieli. A najbardziej chce nas oddzielić od Boga. Pokusy pokazane w tekście są źródłem wszelkich innych pokus. To z zaspokajania głodu i dobrobytu, z chęci panowania i uznania w oczach ludzi pochodzą wszelkie nasze występki. Jezus poznał nasze ludzie słabości. Pokonał zło na pustyni i na krzyżu mocą Słowa Bożego i posłuszeństwem Ojcu.
Oratio:
Panie Jezu, Ty jesteś moim zbawieniem. Miłuję Cię Panie, mocy moja. Z Tobą tylko mogą pokonywać pokusy, które są czymś normalnym w ludzkim życiu.
Contemplatio:
Żyj słowem: „Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 J 5, 4b)