Lectio: (J 6, 41-51)
Żydzi szemrali przeciwko Jezusowi, dlatego że powiedział: „Ja jestem chlebem, który z nieba zstąpił”. I mówili: „Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy? Jakżeż może On teraz mówić: Z nieba zstąpiłem”. Jezus rzekł im w odpowiedzi: „Nie szemrajcie między sobą! Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym. Napisane jest u Proroków: „Oni wszyscy będą uczniami Boga”. Każdy, kto od Ojca usłyszał i przyjął naukę, przyjdzie do Mnie. Nie znaczy to, aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który jest od Boga, widział Ojca. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. Ja jestem chlebem życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata”.
Meditatio:
Dzisiejszy fragment jest w centrum mowy eucharystycznej Jezusa. Wzywa On do żywej wiary, która pokona wszelkie wątpliwości i pozwoli kosztować życia wiecznego. Jednak słuchacze Chrystusa reagują na Jego słowa szemraniem. To wyraz niezadowolenia ze sposobu działania Boga. „Szemranie” pojawia się wiele razy na kartach Biblii. Zawsze jest ono oznaką braku wiary. Jezus poucza, że o własnych siłach nie można zrozumieć i zdobyć wiary. Należy uznać swą ograniczoność i otworzyć się na dar z nieba.
Najważniejszym owocem spożywania Ciała Pańskiego jest życie wieczne
Oratio: Dziękuję Panie, że mogę Cię przyjmować w Komunii Świętej. Ty dajesz mi życie wieczne.
Contemplatio: Życie wieczne już trwa we mnie, gdy Ty jesteś we mnie po przyjęciu Eucharystii.