Lectio: (Łk 17, 5-10)
Apostołowie prosili Pana: „Przymnóż nam wiary». Pan rzekł: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.
Meditatio:
Uczniowie uważają nauczanie swego Mistrza na bardzo wymagające. Mają wiarę, lecz proszą aby stała się większa, by móc sprostać Jego pouczeniom. Uważają, że ich wiara jest za słaba. Pojawia się pewien paradoks. Jezus mówi, że nawet wiara tak mała jak ziarnko gorczycy ma ogromną moc. W Ewangelii według św. Mateusza Pan mówił, że taka wiara przenosi góry. U św. Łukasza natomiast mówi o morwie, którą wiara jest w stanie wyrwać z korzenim i przesadzić w morze. Morwa posiada rozbudowany system korzeniowy i takich drzew nie sadzi się w morzu. Sens słów Chrystusa jest taki, że wiara może dokonywać rzeczy niemożliwych. Następnie Jezusa mówi krótką przypowieść o relacji pana do sługi. Słowa te kieruje szczególnie do apostołów. Uczy ich prawdziwej służby, którą stanie się w przyszłości ich apostolska działalność. Rozszerzanie królestwa Bożego będzie jak orka, duszpasterstwo jak pasanie trzody, a sprawowanie Eucharystii jak dawanie jedzenia i picia.
Oratio:
Panie powtarzam za apostołami, abyś i mnie dodał wiary. Jak wiele rzeczy wystawia ją na próbę w dzisiejszym świecie. Umacniaj mnie także w codziennej posłudze.
Contemplatio:
Przyjmij Słowo Boże i świętą Eucharystię jako umocnienie.