Lectio: (Łk 12, 32-48)
„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”. Wtedy Piotr zapytał: „Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?” Pan odpowiedział: „Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą”.
Meditatio:
Jezus pouczał uczniów, że będzie musiał ich opuścić, lecz kiedyś znowu do nich powróci. Przyjdzie w chwili nieznanej, dlatego należy być przygotowanym na Jego powrót. Jego zapowiedź nie powinna wzbudzać w nas żadnego strachu. Udzieli nam potrzebnego dobra, abyśmy byli przygotowani na spotkanie z Nim. Jednym z Jego pragnień jest troska o potrzebujących.
Chrystus powierzył troskę o Kościół swoim uczniom. Oni w Jego zastępstwie jako przełożeni mają służyć wierzącym. Otrzymali potrzebne dary, aby dobrze wykonać swoja posługę. Maja pamiętać, że wspólnym Panem jest Jezus i będą musieli zdać sprawę ze swojej posługi. Obowiązkiem zaś każdego wierzącego jest dobrze spełniać powierzone nam zadania, troszczyć się o bliźnich i pracować.
Oratio:
Panie dziękuję za Twoją troskę o wspólnotę Kościoła. Za ogrom dobra zbawczego, które dajesz nam we wspólnocie, za pasterzy. Dziękuję za łaskę uczynkową do czynienia dobra i radość płynącą z otrzymywanych darów.
Contemplatio:
Uciesz się troskliwą i czułą miłością Boga do siebie.